สอนอย่างเป็นระบบ ช่วยในการจดจำหลักภาษา

นักเรียนหลายคนเมื่อเรียนรู้เรื่องตัวอักษรในชั้นต้นมักลืม หรือจำไม่ได้ว่า คำนี้อ่านหรือเขียนสะกดว่าอย่างไร ลักษณะเช่นนี้ ทำให้สามารถวิเคราะห์ได้ว่า ปัญหาน่าจะเกิดจากการที่ข้อมูลเกี่ยวกับอักขรวิธี ยังไม่ได้รับการจดจำลงในหน่วยความทรงจำระยะยาว หรือ LTM ซึ่งเป็นหน่วยที่เก็บข้อมูลที่คงทนที่สุดในระบบความคิดของมนุษย์ ปัจจัยสำคัญที่จะทำให้ข้อมูลเกี่ยวกับอักขรวิธีไทยได้รับการนำเข้าสู่หน่วยความทรงจำระยะยาวได้อย่างมีประสิทธิภาพ ก็คือ การสอนอย่างเป็นระบบ มีการเรียงลำดับในการสอน และแบ่งหมวดหมู่ของเรื่องที่จะสอน ให้นักเรียนเห็นขอบเขตและลำดับว่า เรื่องใดเป็นเรื่องหลัก และเรื่องใดเป็นเรื่องย่อย หรือจะสอนอะไร เพื่อเป็นพื้นฐานของอะไร ตัวอย่างเช่น ในการสอนเรื่องคำ ก็ต้องสอนจากคำที่มีโครงสร้างง่าย ไปสู่คำที่มีโครงสร้างซับซ้อน หรือจากประโยคง่าย ไปสู่ประโยคซับซ้อน

ครูสามารถเตรียมการสอน ด้วยการนำความรู้เรื่องอักขวิธีมาพิจารณา แล้วจัดลำดับโครงสร้างของการสอนให้ชัดเจนว่า จะเรียงลำดับเนื้อหาอย่างไร และจะให้นักเรียนเห็นเนื้อหาที่เรียงลำดับอย่างเป็นระบบอย่างไร เช่น เมื่อจะสอนเรื่องวรรณยุกต์ ก็ควรจะสอนเรื่องรูปวรรณยุกต์ก่อน จากนั้นจึงตามด้วยหลักการผันวรรณยุกต์ ซึ่งก็จะต้องเริ่มต้นจากคำที่ใช้รูปวรรณยุกต์เสียงตรงกับรูป เช่น สอนหลักการผันอักษรกลาง อักษรสูง แล้วจึงไปสอนหลักการผันวรรณยุกต์ที่เสียงไม่ตรงกับรูป คือ ในกรณีของอักษรต่ำ เมื่อครูรู้จักว่า ลำดับของการสอนเป็นอย่างไร นักเรียนก็จะเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างความรู้ต่าง ๆ ว่าอะไรมาก่อนหลัง หรืออะไรเป็นประเด็นหลัก และย่อยรอง ๆ ลงมาตามลำดับ เมื่อนักเรียนเห็นโครงสร้างและลำดับของการเรียนการสอนหลักภาษา นักเรียนก็จะจดจำข้อมูลความรู้ต่าง ๆ ไว้ในหน่วยความทรงจำระยะยาวได้เร็วขึ้น โดยครูสามารถใช้เทคนิคอื่น ๆ นอกจากจัดลำดับ ไปสู่เรื่องการสร้างคำ หรือรหัสสำหรับช่วยจำ หรือการรู้จักที่จะเชื่อมโยงสิ่งที่จะจำกับสิ่งอื่น ๆ ที่พอจะมีความรู้อยู่แล้ว เทคนิคเหล่านี้ ก็จะช่วยให้นักเรียนไม่ลืม และจดจำความรู้เรื่องหลักการใช้ภาษาได้อย่างคงทน

_____________________________________________________________ อ่านความรู้เรื่อง เทคนิคการจดจำข้อมูลไว้หน่วยความทรงจำระยะยาวเพิ่มเติม ได้ที่

http://www.readingrockets.org/article/10-strategies-enhance-students-memory